نامه‌‌هایی که پاره خواهم کرد

وقتی که غیرِ دیوار هم‌صحبتی ندارم

نامه‌‌هایی که پاره خواهم کرد

وقتی که غیرِ دیوار هم‌صحبتی ندارم

نامه‌‌هایی که پاره خواهم کرد

من همانم که مرده بود فقط
اندکی سالخورده‌تر شده‌ام

طبقه بندی موضوعی
آخرین نظرات
  • ۵ تیر ۹۸، ۱۵:۰۹ - ♕αяαмεsн♕ ...
    :)
  • ۵ اسفند ۹۷، ۲۲:۲۴ - ♕αяαмεsн♕ ...
    :)))
نویسندگان

۴ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «غزل» ثبت شده است

همیشه رنج ها بهترین خاطرات ما را می سازند. رنج هایی که حاصل انتخاب های به ظاهر اشتباه ما هستند. رنج هایی که صادقانه دوستشان داریم بی آن که از آنها فاصله بگیریم. من و تو تصمیم گرفتیم که در رویا زندگی کنیم بی آنکه اسیر زمان باشیم. رویاهایی که اگرچه دور و اگرچه تلخ، زیبا هستند و مگر غیر زیبایی چه می خواهیم؟!

فاصله ها را کنار می زنیم و به عقربه ها خیره می شویم:


سیلی زدم به صورتِ در آینه کبود

خشکم زد از نگاهِ کسی که نبود و بود!


از صورتم که مرد شد و زن فرار کرد

[مردی که پای تلویزیون شعر می‌سرود]


از «زنگ می‌زدی به منِ آدم‌آهنی!»

هی تیر می‌کشید سرم، دود پشتِ دود!!


بوی خوشِ زن آمد و من... [فیلم قطع شد!

گم شد صدای آل‌پاچینو در صدای هود!]


من پشت سیم، گوش به زنگِ صدای زن

او مثل باجه‌ی تلفن، خسته از شنود...


حرف از سکوت می‌زدم و داد می‌کشید

وقتی به سمت آینه می‌آمدم فرود


گفتم بایست بلکه زمان هم بایستد

او یک دقیقه ماند دقیقاً...! و رفت زود!


من ماندم و سکوت خودم توی آینه

من ماندم و دوباره همان جسم بی‌وجود


سیگار می‌کشیدم و سیگار می‌کشید

آغوش می‌گشودم و آغوش می‌گشود


■■■

تن‌ دادم از خیال به یک فرضِ واقعی!

ساعت جلوی تلویزیون خواب رفته ‌بود...


جعفر حبیبی

پاییز نود و هفت...

۱ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۸ آبان ۹۷ ، ۰۳:۲۰
جهان‌پریش

آزادی و پرواز از آن خاک به این خاک

جز رنج ِِ سفر از قفسی تا قفسی نیست


در عشق خوشا مرگ که این بودنِ ناب است

وقتی همه ی بودنِ ما جز هوسی نیست

"اردلان سرافراز"

__________________________________________

پ.ن: این شعر آقای سرافراز به اشتباه با نام استاد هوشنگ ابتهاج در فضای خاکستری منتشر شده است. چیزی که این روزها زیاد شده جعل فرهنگی است. مثلاً مولاناهای جدیدی که در شبکه های اجتماعی دست به دست می چرخند تا پندهای مدرن به خورد ملت دهند(چند روز پیش یک مثنوی خواندم با تبلیغ بی دینی که به مولانا نسبت دادند هرچه گشتم حتی خود شعر را در سایتی پیدا نکردم. مشخص است که برای بهتر خوراندن این افکار به مردم مولانا را دستاویز قرار داده اند). یا حسین های پناهی که اگر آثار منتشرشده به اسم مرحوم را جمع کنیم کلی کتاب میشود. البته شاه ِِ همه ی این صاحبان جعلی کوروش کبیر است که همچنان فرمانرواست و پند و اندرز میدهد!!

شریعتی هم از این قاعده مستثنی نیست...

:)

۱ نظر موافقین ۳ مخالفین ۱ ۲۸ دی ۹۵ ، ۰۲:۵۶
جهان‌پریش

دریا برایِ مردنِ ماهی

بی اختیار فاتحه می خواند

ماهی به خنده گفت که: گاهی

هجرت، علاجِ عاشقِ تنهاست...

اما درون تابه نمی پُخت

از بس که بی قرارِ وطن بود

"حسین صفا"

۰ نظر موافقین ۴ مخالفین ۰ ۲۶ دی ۹۵ ، ۰۰:۱۴
جهان‌پریش

غزل روزنه ایست برای فرار از شب هایی که بی خوابی امانم را می بُرد!


من از شلوغی دنیا خوشم نمی آید

از این همه دلِ تنها خوشم نمی آید


اگرچه خواهش بسیاری از تو داشته ام

از اعتراف زلیخا خوشم نمی آید


تو رفتی و شب و روزم پر از نبودن توست

از این همه شب یلدا خوشم نمی آید


از آن مسیر که رفتی_دلم که می گیرد

عبور می کنم اما خوشم نمی آید


خوشا به حال تو و عاشقانِ بعدی تو

از این قبیل پسرها خوشم نمی آید


به خاطر دل من به کسی نگاه نکن

ببند پنجره هارا , خوشم نمی آید


در انتظار کدامین بهار از پاییز

خوشم می آمد و حالا خوشم نمی آید؟


شروع شد غزلم با نگاه عاشقِ تو

تمام شد غزلم با خوشم نمی آید!

جعفر حبیبی

94/12/13

__________________________________________________________

پانوشت اول: برای دیگران شادی را میخواهم اما برای خودم غم.. را. غمی که با یک غزل تمام می شود!

پانوشت دوم: می دیدمِت , دست و پامُ گم می کردم!!

دست و پام پپیشکش! خودت کجایی که پیدات نیست؟!

۲ نظر موافقین ۲ مخالفین ۰ ۱۸ دی ۹۵ ، ۱۸:۲۴
جهان‌پریش